Ruch legionowy rozpoczął się od skromnego spotkania kilkorga młodych ludzi, którzy pod przewodnictwem Franka Duffa, młodego urzędnika ministerstwa skarbu rządu irlandzkiego, postanowili podjąć apostolat i nieść wsparcie duchowe tym, których wówczas uważano za potrzebujących. Było to w Irlandii 7 września 1921 roku. Ruch ten szybko rozprzestrzenił się na cały świat. Do Polski dotarł w 1979 roku, gdy powstała pierwsza grupa (tzw. prezydium) w Katowicach. Delegatem Concilium Legionu Maryi do Polski w 1947 roku był brat Anatol Kaszczuk. W 1996 r propagował tzw. “Białą Armię” – apostolat różańcowy dzieci (jedna z dziewcząt – Magdalena Buczek, założyła bardzo wiele podwórkowych kółek różańcowych). W 1987 roku dotarła do Warszawy siostra Klara Connoly-Pater, mieszkająca obecnie w Polsce. Była delegatką Concilium z Irlandii. Twierdziła: “Legioniści powinni być narzędziem Maryi.”

Jednym z najwybitniejszych legionistów w naszej parafii był brat Zbigniew Szymanowski. Trwał w Legionie od początku jego istnienia, t.j. od 1987 roku. Razem z innymi legionistami zdołał założyć w okolicy Warszawy wiele grup legionowych: członków aktywnych (pracujących na rzecz Legionu) i członków pomocniczych (modlących się za nich). Inną postacią z naszego rejonu działania była siostra Urszula Kowalska, która dożyła 86 lat i pozostawiła po sobie liczne owoce swej pracy, szczególnie w okolicy parafii Matki Bożej Loretańskiej przy ul. Ratuszowej oraz w naszej katedrze.

Charakterystyczny dla Legionu obraz został namalowany przez młodego artystę z Dublina. Oto krótkie objaśnienie: Matka Najświętsza Niepokalanie Poczęta depce szatana w postaci węża oplatającego kulę ziemską . Spod Jej stóp wydobywają się płomienie – to znak, że szatan, czyli zło na świecie, za Jej sprawą pali się, niszczeje. Nad Matką Bożą widnieje napis łaciński : Uwielbiaj duszo moja Pana; i unosi się Duch Święty. Za Matką Najświętszą kroczy nieprzeliczona armia wiernych bojowników z krzyżykami i różańcami w dłoniach – to ich broń. Nie przemocą fizyczną, nie nowoczesnym uzbrojeniem, ale modlitwą, cierpieniem i wiarą mają zwyciężyć świat. Dwu z tej armii krzyżowej niesie na drzewcach znaki Legionu. Ponieważ nazwa Legionu zaczerpnięta jest z nazwy jednostki wojskowej starożytnego Rzymu, więc i znaki są na wzór starożytnych. Jeden to sztandar z napisem: Legion Maryi, a drugi jest złożony z małego globu ziemskiego, szkaplerza Niepokalanej, tabliczki Legionu i gołębicy – symbolu Ducha Świętego. Na dole przeciwstawia się Legionowi uzbrojona w broń tego świata masa przeciwników Maryi. Widać jednak , że czeka ich ostateczny pogrom, bo przed świetlaną postacią Maryi jedni już upadli, inni słaniają się, a niektórzy próbują beznadziejnego oporu. Twarze ich są brzydkie i zniszczone ziemskimi namiętnościami. Dokoła obrazu napis: „Położę nieprzyjaźń między tobą a Niewiastą, między nasieniem twoim a nasieniem Jej, Ona zetrze głowę twoją. Błogosławiona, która uwierzyłaś, Niewiasto, oto syn Twój – oto Matka twoja.” (Mt.25,34-40). Znakiem Legionu Maryi jest Vexillum.

“Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata. Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie”. Wówczas zapytają sprawiedliwi: “Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?” A Król im odpowie: “Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.

Na cotygodniowych zebraniach parafialnego oddziału Legionu Maryi zbierają się członkowie aktywni Legionu Maryi. Scenerię tych spotkań stanowi zawsze figurka Matki Bożej.

Dalsze atrybuty – to biały obrus z żywymi kwiatami w wazonie, zapalone świece oraz Vexillum. Członków aktywnych wspierają modlitwą członkowie pomocniczy, t.j. starsi, którzy już nie mają siły do wykonywania prac na rzecz Legionu. Prace te – to:

1. odwiedzanie osadzonych w więzieniach (w porozumieniu z duchownymi, spełniającymi tam posługę duszpasterską)
2. odwiedzanie chorych w szpitalach lub domach opieki społecznej
3. duchowa opieka nad przydzielonymi przez parafialnego duszpasterza starszymi, samotnymi osobami w parafii
4. duchowa opieka nad zaniedbanymi duchowo w parafii rodzinami
5. okresowe kontakty z jednostkami Legionu z innych parafii
6. udział w corocznych rekolekcjach organizowanych przez duchownego przydzielonego dla Legionu przez biskupa
7. kolportaż prasy katolickiej w parafii
8. wykonywanie innych prac zleconych przez proboszcza
9. bywają okresowe pielgrzymki misyjne poza Polskę (Pielegrinato Pro Christo)

Prace powyższe wykonują członkowie aktywni na tyle, na ile wystarcza im sił; skład osobowy oddziału Legionu czasem się zmienia i wtedy jakość prac trzeba dobierać zależnie od możliwości ludzi, od ich wieku. Bywają młodzieżowe prezydia Legionu.

Oczywiście modlitwą również wiele można osiągnąć. Wystarczy postępować zgodnie ze wskazówkami udzielonymi w książce Ewy Hanter na stronie 79, t.j. organizować Jerycha Różańcowe, które sięgają swoją tradycją do czasu pielgrzymek Ojca Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny. Obecnie w sobotnim wydaniu „Naszego Dziennika” podawany jest sposób organizowania Jerycha oraz adresy i terminy parafii z modlitwą różańcową w całej Polsce. Nad całością czuwa Teresa Bazylko-Boratyn, rzecznik prasowy Legionu Maryi, tel. (022) 842 60 76, 0506 488 274.

Podręcznikiem może być modlitewnik ks. Józefa Orchowskiego (tel. 015 832 31 92) „Różańcowe Jerycha”.

Zachęceniem niech będzie głos księdza biskupa Romana Marcinkowskiego, krajowego opiekuna duchowego Legionu Maryi. Pamiętając o wezwaniu św. Pawła do modlitwy za rządzących, podejmijmy nieustające, całodobowe czuwanie różańcowe przed Najświętszym Sakramentem – za pośrednictwem Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny – w następujących intencjach:

•  Wynagrodzenia Panu Bogu za grzechy narodów Europy i świata
•  Łaskę wiary dla narodów Europy i świata oraz o powstrzymanie zła
•  Wynagrodzenia za grzechy Polaków i o Polskę według Bożej woli
•  O nawrócenie nieprzyjaciół Kościoła świętego i Polski
•  O obudzenie ducha pokuty w Polakach za grzechy całego Narodu przeciw życiu
•  O odkrycie daru Eucharystii w życiu i misji rodziny
•  O wynagrodzenie Najświętszym Sercom Jezusa i Maryi za zniewagi wyrządzone przez niewdzięcznych ludzi
•  prowadzenie przez Maryję, naszą Królową, w tym szczególnym dla Polski momencie, działań przedstawicieli naszego Narodu po ścieżkach woli Bożej

Jak zorganizować Jerycho Różańcowe?

• Jerycho to nieprzerwane, rotacyjne czuwanie grup osób przed Najświętszym Sakramentem przez siedem dni, w tym codzienna Msza Święta, Różaniec, a o godz. 15.00 każdego dnia Koronka do Miłosierdzia Bożego.
• Odbywa się w tylu miejscach, w ilu uda się je zorganizować grupom pozostającym ze sobą w duchowej łączności.
• W miejscowościach, w których nie ma możliwości zorganizowania Jerycha przez pełne siedem dni – organizowanie czuwania przynajmniej przez jedną dobę.
• Pożyteczne byłoby przygotowanie dla wszystkich grup wspólnych materiałów do rozważań.
• Każda czuwająca grupa może uzupełnić treść czuwania o zatwierdzone przez władzę kościelną formy modlitwy właściwe dla siebie oraz dołączyć własne intencje.
• Praktycznie jest podzielić dobę na sześć odcinków czterogodzinnych, w czasie których prowadzenie modlitw przejmuje zorganizowana grupa odpowiedzialna za wypełnienie modlitwą swojego czasu.

Święty Paweł Kościół nazywa Mistycznym Ciałem Chrystusa. Maryja, Matka Kościoła, jest Matką każdego z nas. Jej modlitwa przywołała z nieba Ducha Świętego, dlatego my, chcąc prosić o dary Ducha Świętego, uklęknijmy i módlmy się razem z Nią, prosząc o wstawiennictwo w naszych potrzebach, potrzebach naszej Ojczyzny i świata w jedności z Ojcem Świętym Janem Pawłem II.