Początki osadnictwa na prawym brzegu Wisły w rejonie Warszawy sięgają XI w.

Od 1583 aż do 1794 roku Praga była pod jurysdykcją biskupów kamienieckich, którzy na Pradze mieli swoją rezydencję.

W XVII w. biskup kamieniecki Michał Działyński został formalnym założycielem Pragi, bowiem 10 lutego 1648 roku otrzymał od króla Władysława IV przywilej miejski , do którego dołączona była pieczęć z herbem miasta Pragi. Król Władysław IV polecił umieścić w głównej części herbu miasta Pragi wizerunek Matki Boskiej Loretańskiej oraz Domku Maryi.

Największy rozwój Pragi nastąpił w XVII w., gdy król Władysław IV w 1617 r. sprowadził oo. bernardynów, którzy wybudowali tu swój klasztor i kościół wraz z kaplicą wzorowaną na Domku Maryi we włoskim Loreto. Wkrótce umieszczona we wnętrzu kościoła łaskami słynąca figura Matki Boskiej Loretańskiej stała się ważnym miejscem pielgrzymkowym.

Samodzielność miejską Praga utraciła w 1791 r., kiedy to została przyłączona do Warszawy.