Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej powstało w Kościele w 1891r. i jest jednym ze zgromadzeń honorackich (zgromadzenia założone przez bł. Honorata Koźmińskiego, kapucyna). Ich członkowie charakteryzują się bezhabitową formą życia zakonnego. Dzięki temu, w czasach zaborów i represji, mogły w „ukryciu przed światem” stać się skutecznym narzędziem odradzania naszej Ojczyzny na wielu płaszczyznach – religijnej, kulturalnej i patriotycznej. Dziś w okresie nasilającej się laicyzacji społeczeństwa, ta dyskretna obecność bez habitu pozwala siostrom skuteczniej towarzyszyć ludziom na ich drodze zbawienia.

Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej, w skrócie siostry niepokalanki, otrzymało od Założyciela misję „aniołów opiekuńczych ludzi miast”. Pierwsze placówki Zgromadzenia powstały w mieście stołecznym Warszawa. Niepokalanki przybyły tu wiosną 1892r. tj. niespełna w pół roku po założeniu Zgromadzenia w Zakroczymiu. Na przestrzeni całej historii Zgromadzenia niepokalanki prowadziły w Warszawie pralnię, pracownie krawieckie, gorseciarskie i haftu. W 1922r. objęto również placówkę wychowawczą tj. Zakład dla dzieci po poległych wojskowych, a w latach 1925–1942 niepokalanki prowadziły dział gospodarczy szkoły i bursy przy gimnazjum męskim na ul. Śniadeckich 17.

Dobra znajomość z ks. Janem Poskrobko, proboszczem parafii pw. św. Floriana na warszawskiej Pradze stała się początkiem obecności sióstr niepokalanek w tejże parafii. W roku 1936 ksiądz Poskrobko, będąc spowiednikiem, sióstr zaprosił je do współpracy. Niepokalanki objęły dział gospodarczy na plebanii. Na parterze w domu parafialnym przy ul. Floriańskiej urządziły pracownię kroju i szycia dla dziewcząt, przyjmowały również zamówienia hafciarskie. Natomiast na pierwszym piętrze w dużej sali prowadziły przedszkole. Wybuch drugiej wojny światowej nie przerwał pracy sióstr. Przedszkole funkcjonowało przez cały okres okupacji i po wojnie, aż do upaństwowienia placówki w roku 1961. W latach 1945-1949 w pomieszczeniach plebanii siostry prowadziły również  świetlicę dla dzieci szkół podstawowych. Oprócz wyżej wymienionych prac w okresie powojennym siostry włączały się w katechizację dzieci w parafii św. Floriana, ponieważ w tym czasie było ich bardzo dużo przystępujących do Pierwszej Komunii Świętej.

Kolejnym ważnym etapem obecności niepokalanek na terenie parafii św. Floriana była współpraca z ks. Edwardem Engelbrechtem, rektorem kaplicy prymasowskiej pw. Matki Bożej Częstochowskiej, znajdującej się przy ul. Floriańskiej. Nowo wybudowana kaplica publiczna w 1980r. gromadziła na liturgii  grupy inteligencji katolickiej, które oprócz modlitwy odbywały tu również systematyczne spotykania w celu formacji duchowej. Siostry niepokalanki podjęły się prania bielizny kaplicznej i opieki nad szatami liturgicznymi oraz utrzymywały w czystości wnętrze kaplicy. Opiekowały się Akcją Katolicką. Angażowały się w przygotowanie liturgii od strony muzycznej oraz były animatorkami młodzieży, przychodzącej na spotkania formacyjne.

W roku 1990 Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej opuściło mieszkanie w domu parafialnym przy ul. Floriańskiej. Od tej chwili współpraca z parafią przybrała nowy kształt. „Anioły opiekujące się miastem”, nadal mieszkają na terenie parafii i realizując charyzmat ukrytego życia zakonnego, modlą się, podejmują różne prace zawodowe, trwają z Maryją w cichej obecności i wynagradzają Bogu za grzechy mieszkańców Warszawy.

Kontakt:

Dom generalny Zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej
ul. Rawska 5
26-420 Nowe Miasto n/Pilicą

Tel. (48)674-10-85
Tel. (Sekretariat) 502-102-358
Tel. (Warszawa-Praga) 502-895-580
Strona internetowa: www.niepokalanki.eu